Ervaring
Ik ben schermvliegpiloot sinds 2005 en in het bezit van brevet 3 Berg en Lier en vlieg nu aan de Arcus RS. Ik heb een kleine 1000 vluchten gemaakt (lier & berg) en heb inmiddels zo’n 8 schermen “versleten”. Als voorzitter van schermvliegclub “De Laffe Teckel” probeer ik zo vaak mogelijk vliegweekjes te organiseren. Hierbij mobiliseer ik zo veel mogelijk andere Laffe Teckels. Doorgaans ben ik tussen de 4 en 8 weken per jaar in de bergen om te vliegen en als het in het weekend mooi vliegweer is in Nederland ben ik vaak op een lierterrein te vinden.
Schermen
Ik heb in het begin van mijn vlieg “carrière” gevlogen aan hogere EN-B / LTF 1-2 schermen (Swing Mistral, Ozone Rush) maar na een akkefietje in 2009 heb ik tijdelijk (dacht ik) een lager gekwalificeerd scherm genomen om mijn zelfvertrouwen en het plezier in het vliegen weer terug te krijgen. Ik koos toen voor de Swing Arcus 6 en dat was echt een goedmoedige reus die mij weer helemaal de liefde voor het vliegen heeft terug gegeven… Toegegeven: het was een beetje een traag en log scherm en hij wou maar lastig de bocht om. Hij gaf weinig informatie door en was wat “sponzig”, maar hij was heel solide en veilig en vloog heel behoorlijk. Er waren regelmatig situaties waarbij piloten met een hoger gekwalificeerd scherm het té bumpy vonden en naar de landing zijn gegaan, terwijl ik met mijn Arcus nergens last van had. En dat laatste had mij overtuigd om (voorlopig) niet te switchen naar een hoger gekwalificeerd scherm. Het plezier gaat bij mij boven de prestatie! Dus volgde algauw de Arcus 7, die met dezelfde veiligheid toch al een veel beter te manoeuvreren scherm bleek. Ook gaf hij meer informatie door en waren de prestaties beter. Tegen die tijd kwam ook de Swing Sensis op de markt en dat leek de perfecte match voor mij: een mid-1-2’er die iets wendbaarder is dan de Arcus; maar wel de veiligheid van een mid-1-2’er… Een scherm dat veel meer doorgeeft aan de piloot en betere specificaties heeft. Nadat ik de Arcus 7 een tijd gevlogen had, ben ik overgestapt naar de Sensis, maar wij zijn helaas nooit “vriendjes” geworden. Ik zat wat hoog in het gewicht en de Sensis kon in bepaalde situaties onverwacht heftig reageren wat mij niet beviel. Dus toen Swing met de RS-serie kwam, ben ik weer overgestapt naar de Arcus RS. In dit artikel wil ik mijn ervaring met de Arcus RS delen, met name in vergelijk met de voorgaande uitvoeringen van de Arcus.
Bevindingen
Ik heb de Arcus RS nu sinds augustus 2017 (+- 45 vluchten/26 uur airtime) en vlieg dit scherm met een Advance Lightness-2 (lig)harnas. Ik heb met bokkige condities gevlogen in Greifenburg en Lac de Serre Ponçon en heb ook al redelijk wat liervluchten kunnen maken. Allereerst de start bij weinig wind of aan de lier: de voorlopers van de Arcus RS hebben de neiging om bij de start bij een hoek van ongeveer 35 graden te vertragen en dan moet je extra input leveren om hem daar doorheen te trekken. Zeker als je klein van stuk bent dan kan dat resulteren in het terugvallen van het scherm. En als je hem wel over het dode punt heen krijgt, dan kan het scherm door de extra input wel eens overschieten met een frontstall tot gevolg. Uiteraard baart oefening kunst, maar het vereist wel wat “fingerspitzengevoel”. Bij het lieren wordt – zeker bij de oudere types – hiervoor lierhulpjes geadviseerd. De Arcus RS vertoont deze neiging nauwelijks meer. Omdat de achterste kamer langzamer gevuld wordt, komt het scherm heel gelijkmatig op en heeft totaal geen neiging tot overschieten. 
En bij starten met harde wind toont de Arcus RS een van zijn grote voordelen in vergelijking met zijn voorgangers, want ook hier komt het scherm dankzij het RS systeem heel gelijkmatig op en is hij prima te controleren. Ik heb met pittige windcondities gestart bij Lac de Serre Ponçon en dat was ondanks mijn XL-scherm prima te doen. Het vliegen en sturen is ook merkbaar beter geworden ten opzichte van de Arcus 7. Hij geeft veel beter door wat er in de lucht gebeurt, zonder dat het nerveus aanvoelt. Je kunt dus veel beter anticiperen op turbulentie en je voelt bijvoorbeeld beter aan waar de (kern of rand van) de bel zit. In het algemeen voelt het scherm “harder” aan en beweegt zich makkelijker door turbulente lucht. Het blijkt dat het RS systeem hier ook een positieve bijdrage aan levert doordat de fluctuaties in luchtdruk door turbulentie opgevangen wordt door de keerwand in het scherm…
Ook de Arcus RS geeft een enorm gevoel van vertrouwen. Ik heb écht het gevoel dat het scherm je niet “zal belazeren”. Uiteraard blijft actief vliegen noodzakelijk bij turbulente omstandigheden, maar als je aandacht even verslapt en je krijgt bijvoorbeeld een asymmetrische inklapper of frontstall, dan is er zeer weinig aan de hand… Een inklapper of frontstall is wat mij betreft een “non-event” met de Arcus RS: Voordat je weet wat er gebeurd is, is het al weer voorbij… Bovendien komen grote inklappers bijna niet meer voor (ik heb er nog geen gehad). Ik heb één keer een frontstall gehad (zie video) en daar kan je duidelijk zien dat het scherm niet voorbij de tussenwand inklapt omdat deze afgesloten wordt en zo de druk vasthoud. 
Ook als je zelf een frontstall wilt trekken, is het bijna niet te doen door de hoge druk in het scherm. En áls het dan lukt om een frontstall te trekken, blijft de achterzijde opgeblazen en gebeurt er zo goed als niets. Het sturen gaat weer iets lichter dan zijn voorganger en het scherm kan heel vlak draaien. Om een iets krappere bocht te draaien geef ik – naast gewichtsverplaatsing – een behoorlijke stuurimpuls die ik weer iets terugneem zodra de vleugel de bocht heeft ingezet. De radius controleer ik vervolgens met de buitenste stuurlijn. Het scherm reageert ook goed op het intrappen van het speedsysteem. Je merkt echt een versnelling en dat is goed te gebruiken bij een daloversteek of om een sinkgebied snel te doorkruisen. Een steilspiraal is een makkie met dit scherm: hij is er vlot in en kan er vlot weer uit waarbij het scherm veel minder snel inklapt als je de spiraal per ongeluk te snel uitleidt. Oren trekken wil ook prima en – enigszins vertraagd – gaan de oren er vanzelf weer uit. Wing-overs zijn een genot met dit scherm: door het RS systeem heeft het scherm veel minder de neiging “leeg” te lopen als je per ongeluk met te weinig dynamiek een slinger ingezet hebt.
Conclusie
Ik ben zeer te spreken over dit scherm. Ik ben als “eerst zien-dan geloven” persoon positief verrast door de effecten van het RS systeem. Niet alleen op het gebied van veiligheid bewijst het zijn dienst, maar ook op het gebied van starten en (efficiënt) vliegen mag het RS systeem een zeer positieve ontwikkeling genoemd worden. Uiteraard speelt het gevoel wat je bij een scherm hebt een grote rol, maar de testresultaten onderschrijven in dit geval mijn gevoel. Ik heb onlangs mijn PR vlakland verbroken met dit scherm (85 km/4u15m) en ga denk ik nog veel plezier beleven aan mijn Arcus RS.
Jeffrey Griffioen.
www.laffeteckel.nl
www.makkelijkelink.nl
Heb jij ook interesse in de Swing Arcus RS of andere schermen van Swing met RAST ? Of wil je meer weten over Rast? Neem gerust contact met ons op. mail@airtime.nl of bel 0345 558881
