In 1999 het paragliding ontdekt op de Op Pad beurs, dat leek me wel iets om eens te proberen. Toch pas in 2000 een introductieweekend gedaan, samen met mijn broer. Dat was geweldig! hetzelfde jaar nog brevet 1 gehaald in Frankrijk en het volgende jaar gingen we twee weken: eerst naar Frankrijk en in het najaar naar Turkije. Ook het jaar erna gingen we twee keer. Even goed heb ik halverwege brevet 2 wel eens aan stoppen gedacht, omdat ik vond dat ik wat “foute” reflexen had, maar die zijn later gelukkig verdwenen. In 2003 liep een weekje Greifenburg bij Airtime uit op een permanente overstap en de aanschaf van een tweedehands Mistral: zelden zo’n goeie uitgave gedaan! Het volgende jaar een zekerheidstraining gevolgd en brevet 2 gehaald. Ik kan me nog goed herinneren hoe het voelde toen we kort daarna bij Annecy alleen op een startplek stonden: “Jij eerst of ik?”—Gaaf en spannend tegelijk.
In 2007 heb ik mijn eerste overland gevlogen: Greifenburg-Oberdrauburg. Die 13 kilometer voelden als een geweldig avontuur, met een paar zijdal-oversteken, lage aankomsten bij de volgende berg en de strijd daarna om weer hoger te komen. Ik hoor nog steeds Maurice’s woorden over de radio: “je kwartje is pas gevallen als je aan de grond staat!” Dat vliegseizoen eindigde met de gedachte “binnen tien jaar de XAlps!” en al zal dat wel niet gebeuren, ik probeer in elk geval het overlandvliegen onder knie te krijgen. Het is een geweldige uitdaging. En tegelijk ben ik een toeristische vlieger, die gewoon van de lucht, de zon en de bergen houdt, en in de lucht (of gewoon bovenop de berg) daar enorm van kan genieten….
In december 2008 een balletje opgegooid dat ik “wel eens wil helpen bij introductiedagen of zo”. En zo komt van het een het ander.
